Asset Publisher
Polnische Wälder
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polen gehört in Bezug auf die Waldfläche zur europäischen Spitze. Diese nimmt mit 9,1 Mio. ha 29,2 % der Gesamtfläche ein. Die Mehrheit der Wälder sind Staatseigentum, das durch den Staatsforstbetrieb „Lasy Państwowe" („Staatsforste") (PGL LP) verwaltet wird.
In Polen gibt es immer mehr Wälder. Der Waldanteil ist von 21 % im Jahre 1945 auf 29,2 % heute gestiegen. Zwischen den Jahren 1995 und 2011 ist die Waldfläche um 388 Tausend Hektar gestiegen. Die Grundlage für die Aufforstung bildet das „Nationale Waldmehrungsprogramm", nach dem der Waldanteil im Jahre 2020 30% und im Jahre 2050 33% betragen soll. Die polnischen Wälder sind reich an Pflanzen, Tieren und Pilzen. Insgesamt leben 65% aller Tiere im Wald.
Die Wälder wachsen in unserem Land auf den schwächsten Böden, hauptsächlich im Zusammenhang mit der Entwicklung der Landwirtschaft in den vergangenen Jahrhunderten. Dies beeinflusst die Verteilung der Waldstandorte in Polen. Über 55% der Wälder sind Nadelwälder. Den Rest bilden Laubwälder, meistens Laubmischwälder. Einen kleinen Anteil der Laubwälder nehmen mit etwas mehr als 3% Erlenbruchwälder und Auwälder ein.
In den Jahren 1945-2011 hat sich der Flächenanteil der Laubwälder im Gebiet des PGL LP von 13 auf über 28,2% vergrößert.
In Flachland- und Hochlandgebieten überwiegt die Kiefer. Sie wächst auf 64,3% der Waldfläche vom PGL LP und auf 57,7% der privaten und kommunalen Wälder. Im Gebirge dominiert die Fichte (im Westen) bzw. die Fichte und die Buche (im Osten). Die Dominanz der Kiefer ergibt sich aus der Art der Forstwirtschaft in der Vergangenheit. Die einstigen Monokulturen hingen mit dem hohen industriellen Bedarf an Holz. Es hat sich jedoch herausgestellt, dass solche Wälder gegen klimatische Faktoren weniger resistent sind und auch von Schädlingen leichter angegriffen werden können.
Der Anteil anderer Baumarten, hauptsächlich der Laubbaumarten, in den polnischen Wäldern steigt kontinuierlich. Die Forstleute gehen weg von Monokulturen und passen den Baumbestand an die natürlichen Standortbedingungen an. Dank diesen Maßnahmen konnte der Flächenanteil der Laubwälder im Gebiet des PGL LP von 13 % auf über 28,2 % ansteigen. Immer häufiger gibt es Eichen, Eschen, Spitzahorne, Bergahorne, Ulmen sowie Birken, Buchen, Erlen, Pappeln, Hainbuchen, Espen, Linden und Weiden.
In unseren Wäldern kommen meistens Baumbestände in Altersklassen zwischen 40 und 80 Jahren. Das durchschnittliche Alter beträgt 60 Jahre. Es gibt immer mehr große Bäume, die über 80 Jahre alt sind. Seit dem Ende des 2. Weltkrieges ist der Flächenanteil solcher Altbäume von 0.9 Mio. ha auf fast 1,85 Mio. ha gestiegen.
Asset Publisher
Już czas na przywrócenie mokradeł
Już czas na przywrócenie mokradeł
W dniu 2 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Mokradeł.
Jest to światowa kampania, której celem jest podnoszenie świadomości społecznej o roli terenów podmokłych w przyrodzie. Co roku obchodzona jest 2 lutego – na pamiątkę podpisania w 1971 r. międzynarodowej Konwencji o obszarach wodno-błotnych (tzw. Konwencja Ramsarska).
Dotychczas ratyfikowały ją 172 państwa, które wyznaczyły ponad 2 500 obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu. Polska jest stroną Konwencji od 22 marca 1978 r., i zgłosiła na listę 19 obszarów wodno-błotnych.
Zgodnie z treścią Konwencji Ramsarskiej, obszarami wodno-błotnymi są „...tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe,
o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów”.
Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są do:
- mądrego użytkowania wszystkich mokradeł,
- włączenia obszarów spełniających kryteria na listę obszarów wodno-błotnych
o międzynarodowym znaczeniu i zapewnieniu im skutecznego zarządzania, - współpracy międzynarodowej w ochronie mokradeł transgranicznych.
Ważnym aspektem włączenia obszarów wodno-błotnych na listę Ramsar jest charakter ekologiczny obszaru.
Konwencja definiuje mądre użytkowanie terenów podmokłych jako „utrzymanie ich ekologicznego charakteru, osiągnięte poprzez wdrożenie podejścia ekosystemowego, w kontekście zrównoważonego rozwoju”. Rozsądne wykorzystanie można zatem postrzegać jako ochronę i zrównoważone użytkowanie terenów podmokłych oraz wszystkich świadczonych przez nie usług z korzyścią dla ludzi i przyrody.
Jaka jest rola obszarów wodno-błotnych?
Tereny podmokłe magazynują wodę i podnoszą jej jakość, zapewniając odporność na suszę. Chronią przed powodziami i skutkami nawalnych deszczy. Na całym świecie mokradła dostarczają żywności, zapewniają transport wodny i rekreację. Utrzymują różnorodność genetyczną, biocenotyczną i ekosystemową, odgrywają kluczową rolę w cyklach życiowych wielu gatunków oraz w corocznych wzorcach migracyjnych.
Co zagraża mokradłom i jak możemy je chronić?
Tereny podmokłe ulegają degradacji i utracie na skutek rosnących wymagań coraz liczniejsze populacji ludzkiej. Nadmierna eksploatacja terenów podmokłych coraz bardziej zagraża ich zdolności do świadczenia niezbędnych nam usług. Aby temu przeciwdziałać, musimy zapewnić mądre zarządzanie terenami podmokłymi i znajdującą się w nich wodą, przywrócić zdegradowane tereny podmokłe i stworzyć nowe, jeśli to konieczne, aby odzyskać usługi, których potrzebujemy.
Zapraszamy do zapoznania się z materiałami dotyczącymi kampanii umieszczonymi
w plikach do pobrania.
