Webcontent-Anzeige Webcontent-Anzeige

SEHENSWERTES

Die Oberförsterei Wymiarki - dank der einzigartigen Natur-Landschafts-Charakteristik - ist ein sehr attraktiver Erholungs- und Touristikort von vielen Polen.

Jedes Jahr werden unsere Wälder von Pilzesammlern, Preisel- und Heidelbeerensammlern und Sammlern von anderen zahlreichen  Waldfrüchten aus unseren Nadelwäldern besichtigt.

Die Nachbarschaft vom Grenzenfluß Nysa Łużycka (Lausitzer Neiße) gibt die Möglichkeit zum Angeln, Paddeltouren und Pontonfahrten nicht nur für die Polen, sondern auch für andere EU-Bürger. In den Ferienbauernhöfen kann man reiten, paddeln und Tretboot fahren.

Durch das Gebiet der Oberförsterei verlaufen 6 markierten Radwege, die die sog. "Korona Wymiarek" ("Die Krone von Wymiarki") bilden.

In dem nördlich-westlichen Teil der Oberförsterei kann man die Schönheit des Landschaftsparks "Łuk Mużakowa" ("Muskauer Falkenbogen") bewundern. Durch das Gebiet der Oberförsterei verläuft der 15. Meridian, was mit einer Granitplatte im Forstrevier Spalone, Planungsgebiet Wymiarki, markiert ist.

Die Oberförsterei Wymiarki macht auch ihre Waldwege zur Organisation der Massenveranstaltungen zugänglich, d.h.: Motorrad- und Geländewagentouren

Unter den Objekten materieller Kultur sollte man die Pfarr- und Filialkirchen in: Bogumiłów, Lipna, Piotrów, Witoszyn Dolny erwähnen. Besonders bemerkenswert sind: die mittelalterliche Filialkirche in Lutynka, gebaut wahrscheinlich im 13. Jahrhundert und aus Stein gemauert, die Klosterruine in Straszów und "Wieża Głodowa" ("Hungerturm") in Przewóz.

Die an verschiedenem Jagdwild reichen Jagdreviere locken Jagdliebhaber aus Polen und aus dem Ausland an. In unseren Wäldern sind seltene Baumarten zu finden, z.B.: Weymuthskiefer, Pechkiefer, Douglasie und Europäische Edelkastanie.

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

PRÓBA ZWALCZENIA INWAZYJNEGO NEOFITU

PRÓBA ZWALCZENIA INWAZYJNEGO NEOFITU

Tawuła kutnerowata (Spiraea tomentosa) – roślina pochodząca z Ameryki Północnej, gdzie występuje na wilgotnych wrzosowiskach i łąkach, głównie na podłożu torfowym stała się poważnym problemem dla leśników gospodarujących na terenach zachodniej Polski.

Pierwsze wzmianki o introdukcji tawuły kutnerowatej w naszym kraju pochodzą z 1806 r. z ogrodu botanicznego w Krakowie. Również dane historyczne potwierdzają, że gatunek ten już w XIX wieku występował na terenie Borów Dolnośląskich.
W rejonie tym gatunek ten wykorzystywany był jako roślina ozdobna oraz do umacniania linii brzegowej stawów rybnych i rowów. Tawuła kutnerowata w szybkim tempie zwiększa liczbę stanowisk oraz zajmowaną powierzchnię przez co zaliczona została do gatunków silnie ekspansywnych.

Łany tawuły kutnerowatej (Fot. J. Karwański)

Na terenie Nadleśnictwa Wymiarki szczególnie na obszarach uwilgotnionych, w miejscu starych stawów rybnych lub dawnych torfowisk tawuła kutnerowata stała się gatunkiem bardzo uciążliwym ale również powszechnym.

W bieżącym roku na terenie Nadleśnictwa Wymiarki w ramach unijnego projektu „Opracowanie metod zwalczania dla minimum 10 inwazyjnych gatunków obcych wraz z przeprowadzeniem działań pilotażowych w terenie”, przystąpiono do testowania sposobów zwalczania tawuły kutnerowatej. Projekt realizowany jest przez Generalną Dyrekcję Ochrony Środowiska i konsorcjum: Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego oraz Firmy Eco Future.

W miesiącu czerwcu 2021 r. na wytypowanych powierzchniach próbnych zespół pod kierownictwem dr inż. Blanki Wiatrowskiej z Wydziału Leśnego i Technologii Drewna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz dr hab. Doroty Michalskiej-Hejduk z Uniwersytetu Łódzkiego przeprowadził próbę zwalczenia tawuły kutnerowatej. Na jednej powierzchni wykonano wyrywanie roślin, na kolejnej koszenie tawuły. Powierzchnie zabezpieczono wykoszonym pasem buforowym o szerokości 5 metrów.

 Zdjęcia z drona (Fot. T. Mroczkowski)

Działania w zakresie testowania metod zwalczania tawuły kutnerowatej będą kontynuowane i mamy nadzieję, że w efekcie pozwolą na skuteczne ograniczenie presji środowiskowej tego gatunku.

 

Autor: J.Karwański