Nadrzewna populacja sokoła wędrownego wyginęła w Polsce wskutek zatrucia środowiska. Ostatnie gniazda stwierdzono w 1964 r. Pomimo zaprzestania używania silnie toksycznego środka DDT powszechnego w rolnictwie, leśny ekotyp tego gatunku nie odradzał się. Obecnie leśna populacja tego gatunku w Polsce szacowana jest na 30 par lęgowych.

Sokół wędrowny wbrew nazwie gatunkowej prowadzi w większości przypadków osiadły tryb życia. Odstępstwo od tej reguły obserwowane jest w populacjach występujących na północy zasięgu gatunku.

Sokół wędrowny od wieków wykorzystywany jest w sokolnictwie. Był najczęściej układanym ptakiem drapieżnym w czasach starożytnych. Uznany został za najszybszego ptaka na Ziemi. Największa zmierzona prędkość w locie nurkowym podczas polowania wyniosła 389 km/h.

Inicjatywa leśników ukierunkowana na rzecz ochrony przyrody jest również częścią badań naukowych prowadzonych przez jednego z zielonogórskich leśników w ramach rozprawy doktorskiej, dotyczącej nadrzewnej populacji sokoła wędrownego.

Montaż platformy lęgowej Fot. Mariusz Urban

Z uwagi na fakt, że nasi zachodni sąsiedzi doczekali się już całkiem ustabilizowanej populacji nadrzewnego sokoła wędrownego, platforma został zamontowana w drzewostanie sąsiadującym z Republiką Federalną Niemiec. Być może sąsiedztwo to będzie szczęśliwe i przyczyni się do wzbogacenia lubuskich lasów o nowych mieszkańców, na których czeka profesjonalnie przygotowane lokum.