Asset Publisher
Skąd się bierze drewno
Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.
Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).
Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.
Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.
Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania
Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.
Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).
Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.
Asset Publisher
NIE ZABIERAJCIE MŁODYCH Z LASU
NIE ZABIERAJCIE MŁODYCH Z LASU
fot. J.Karwański
fot. J.Karwański
Prosimy. Nie zabierajcie młodych z lasu!
Okres wiosny i lato to czas kiedy w trakcie leśnych wędrówek lub spacerów możemy spotkać malutkie sarny, jelenie lub zajączki przy których nie ma matki. Zwierzęta te często sprawiają wrażenie opuszczonych, co nie jest prawdą.
Jak wówczas mamy się zachować ?
Najlepiej spokojnie oddalmy się z tego miejsca. Pamiętajmy, żeby ich nie dotykać, nie głaskać, nie przytulać, ponieważ w ten sposób zostawiamy na nichswój ludzki zapach, który jest dla zwierząt obcy,nieprzyjemny i może spowodować odrzucenie maleństwa przez matkę. Nie wolno także zabierać ich z miejsca znalezienia, ale pozostawić je w spokoju. Nasza "odruchowa pomoc" zazwyczaj zwierzętom może tylko zaszkodzić.
Zostawianie młodych saren przez matkę jest naturalnym zachowaniem dla tego gatunku. Młode ssaki nie wydzielają intensywnego zapachu, mają ubarwienie maskujące i są mało ruchliwe, co chroni je przed zagrożeniem. Matka specjalnie opuszcza koźlę, co zwiększa szansę na przeżycie potomstwa i wraca do niego tylko na czas karmienia. Gdyby samice przebywały cały czas w ich pobliżu mogłyby przyciągać uwagę drapieżników i naraziłaby młode na niebezpieczeństwo. Pasie się ona najczęściej w odległości kilkuset metrów od leżącego w trawach koźlęcia, czuwając nad jego bezpieczeństwem.
Jeśli znajdziesz w trawie młode sarnię, cielę, zająca lub ptaka, to je ostrożnie omiń! Nie dotykaj, nie bierz na ręce i nie „ratuj" zabierając ze sobą! Powinniśmy je zostawić w spokoju, ominąć w bezpiecznej dla nich odległości, zachowując się bardzo cicho i spokojnie, bo to przecież ich dom.
Więcej informacji na ten temat można znaleźć TUTAJ
