Wydawca treści
Lasy regionu
fot. Andrzej Nowacki
Kolory jesieni (fot. Łukasz Wojciechowski)
(fot. Henryk Janowski)
(fot. Henryk Janowski)
(fot. Henryk Janowski)
Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe zarządza gruntami leśnymi na terenie obejmującym cały obszar Polski.
W celu usprawnienia systemu zarządzania obszar ten zostały podzielony na siedemnaście regionów do administrowania którymi, powołano regionalne dyrekcje.
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Zielonej Górze obejmuje swym zasięgiem lasy położone przede wszystkim na terenie województwa lubuskiego i tylko w niewielkim stopniu (ok. 5%) na terenie ościennych województw – wielkopolskiego (4,91%) i dolnośląskiego (0,20%). Powierzchnia RDLP w Zielonej Górze, wynosi 453 462 ha (stan na koniec 2014r.), z tego 438 246 ha to powierzchnia leśna. Tylko 15 tys. ha stanowi powierzchnię nieleśną, tj. grunty rolne, wody, nieużytki, tereny osiedlowe i komunikacyjne.
Według danych na rok 2014 r. przeciętny zapas drewna na 1 ha wynosi 234 m3, a przeciętny wiek lasów w RDLP w Zielonej Górze sięga 56 lat.
Zasięg terytorialny wynoszący 8,8 tys. km² powoduje znaczne zróżnicowanie przestrzenne i przyrodnicze kompleksów leśnych. Lesistość RDLP w Zielonej Górze wynosi blisko 50%. Lesistość w regionie waha się od 28% w Nadleśnictwie Szprotawa, aż do 76% w Nadleśnictwie Żagań i 74% w Nadleśnictwie Bytnica. Największe zwarte obszary leśne występują w południowo-zachodniej części RDLP - są to Bory Dolnośląskie oraz w północno-zachodniej części – Puszcza Rzepińska.
Wg. regionalizacji przyrodniczo - leśnej Polski lasy RDLP w Zielonej Górze swoim zasięgiem obejmują obszar dwóch krain: Wielkopolsko - Pomorskiej (III) i Śląskiej (V) . Zróżnicowanie geograficzne, klimatyczne i glebowe powoduje, iż w zasięgu RDLP w Zielonej Górze występują wszystkie typy siedliskowe lasu charakterystyczne dla terenów nizinnych.
Ryc. Zasięgi nadleśnictw RDLP w Zielonej Górze na tle numerycznego modelu pokrycia terenu.
Lesistość RDLP w Zielonej Górze wynosi blisko 50%. Jest to region o najwyższej lesistości w Polsce.
W strukturze lasów RDLP dominują gatunki iglaste, które stanowią 88,2% powierzchni wszystkich drzewostanów. Gatunki liściaste zajmują natomiast 11,8% powierzchni. Do głównych gatunków lasotwórczych należą: sosna – 87,5%, świerk – 0,6%, dąb, jesion, klon - razem 5,1%, brzoza i grab – 3,5%, olsza – 2,4%, buk – 0,7%, osika, topola, lipa i wierzba – razem 0,2%. W lasach sporadycznie spotkać można także szereg innych gatunków drzew i krzewów stanowiących cenne biocenotycznie domieszki.
Na terenie RDLP w Zielonej Górze 32% powierzchni lasów zostało zaliczonych do przynajmniej jednej z kategorii lasów ochronnych.
Teren działania RDLP w Zielonej Górze należy do obszarów kraju o nieznacznym stopniu uprzemysłowienia. Znajduje się tu niewiele zakładów przemysłowych, których oddziaływanie na środowisko mogłoby prowadzić do osłabienia kondycji drzewostanów.
Najnowsze aktualności
PROGRAM PILOTAŻOWEGO ZWALCZANIA INWAZYJNYCH GATUNKÓW OBCYCH
PROGRAM PILOTAŻOWEGO ZWALCZANIA INWAZYJNYCH GATUNKÓW OBCYCH
Skuteczne usuwanie inwazyjnego krzewu tawuły kutnerowatej (Spiraea tomentosa L.) jest dużym wyzwaniem. Doświadczenia w tym zakresie gromadzone są w ramach projektu Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska pn. „Opracowanie zasad kontroli i zwalczania inwazyjnych gatunków obcych wraz z przeprowadzeniem pilotażowych działań i edukacją społeczną”, którego realizacja jest współfinansowana ze środków Unii Europejskiej. Na stanowisku krzewu w Nadleśnic-twie Wymiarki, znajdującym się na polanie śródleśnej w pobliżu Rezerwatu Przygiełkowe Moczary, zespół pod kierownictwem naukowców z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach wraz z ekspertami z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu i Uniwersytetu Łódzkiego testował różne sposoby usuwania tego gatunku poprzez jednokrotne wyrywanie, dwukrotne wyrywanie oraz intensywne – trzykrotne koszenie. Zabiegi prowa-dzono od czerwca do września 2021 r. na trzech poletkach doświadczalnych, z których każde miało powierzchnię 100 m2. Zabieg jednokrotnego wyrywania krzewów wykonano w lipcu, zabieg dwukrotnego wyrywania przeprowadzono w czer-wcu i w sierpniu, a zabieg trzykrotnego koszenia w czerwcu, lipcu i w sierpniu. Pierwsze obserwacje poczynione podczas działań pilotażowych wskazują, że dużą zaletą metody zwalczania krzewu przez wyrywanie ręczne jest to, że jest to metoda niewy-magająca specjalnego sprzętu. Konieczne do realizacji prac lekkie narzędzia, jak szpadel, widły, rękawice czy okulary ochronne, mogą być wno-szone na powierzchnię, co powoduje, że metoda ta może być wykorzystywana nawet w trudno dostępnym terenie. Wadą metody jest jej duża pracochłonność – usunięcie krzewów wraz z ich systemem korzeniowym z powierzchni 100 m2 zajmuje dwóm pracownikom osiem godzin roboczych.
Ręczne wyrywanie tawuły kutnerowatej z systemem korzeniowym.
Wykaszanie łanu tawuły kutnerowatej
Wykaszanie łanu tawuły kutnerowatej.
Koszenie tawuły kutnerowatej jest metodą znacznie mniej energo i kosztochłonną. Przy jej zastosowaniu ważny jest dobór specjalistycznego sprzętu, np. kosiarki spalinowej o odpowiednio dobranej tarczy tnącej, która przetnie zdrewniałe pędy rośliny. Konieczne jest także zapewnienie osobom wykonującym zabieg rękawic, okularów ochronnych i słuchawek oraz zachowanie szczegól-nej ostrożności podczas wykonywania zabiegów, ponieważ tawuła wykształca wysokie kępy, co znacznie utrudnia przemieszczanie się podczas prac. Wykoszenie zwartego łanu tawuły o powierzchni 100 m2 wraz z usunięciem pędów leżących zajmuje jednemu pracownikowi trzy godziny robocze.
Powierzchnie objęte pilotażowym zwalczaniem tawuły kutnerowatej.
Z pierwszych obserwacji prowadzonych podczas realizacji zabiegów wynika, że wszystkie zastosowane działania są dobrymi sposobami kontroli populacji tawuły kutnerowatej. Szczególnie zalecane jest jednak zwalczanie krzewu na wczesnych etapach jego inwazji.Jeśli zobaczysz ten gatunek na swojej łące, nie zwlekaj. Łatwiej usunąć pojedyncze osobniki krzewu niż cały łan.
