Rezerwaty przyrody

Lasy Nadleśnictwa Wymiarki, pomimo dużego udziału sosny w składzie gatunkowym drzewostanów, charakteryzują się dużym bogactwem fauny, flory i fungii. Znajdują się tutaj stanowiska wielu zagrożonych wyginięciem gatunków roślin i zwierząt, z których część została wpisana do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin oraz Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt.

Parki krajobrazowe

Park Krajobrazowy " Łuk Mużakowa" - jest najmłodszym Parkiem utworzonym w 2001 roku, powierzchnia Parku wznosi 18 200 ha.

Obszary chronionego krajobrazu

Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyka i wypoczynkiem lub pełniona funkcja korytarzy ekologicznych.

Obszary Natura 2000

Natura 2000 – program utworzenia w krajach Unii Europejskiej wspólnego systemu (sieci) obszarów objętych ochroną przyrody. Podstawą dla tego programu są dwie unijne dyrektywy: Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30.11.2009r. ("Dyr. Ptasia") i Dyrektywa Siedliskowa (Habitatowa).

Pomniki przyrody

Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające sie indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych,źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.

Użytki ekologiczne

Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej - naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów,ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania.

Ochrona gatunkowa zwierząt

Ochrona gatunkowa ma na celu zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk, gatunków rzadko występujących, endemicznych, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochrona na podstawie umów międzynarodowych, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej.

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Już czas na przywrócenie mokradeł

23.01.2023 | Jarosław Karwański

W dniu 2 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Mokradeł.

Jest to światowa kampania, której celem jest podnoszenie świadomości społecznej o roli terenów podmokłych w przyrodzie. Co roku obchodzona jest 2 lutego – na pamiątkę podpisania w 1971 r. międzynarodowej Konwencji o obszarach wodno-błotnych (tzw. Konwencja Ramsarska).

Dotychczas ratyfikowały ją 172 państwa, które wyznaczyły ponad 2 500 obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu. Polska jest stroną Konwencji od 22 marca 1978 r., i zgłosiła na listę 19 obszarów wodno-błotnych.

Zgodnie z treścią Konwencji Ramsarskiej, obszarami wodno-błotnymi są „...tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe,
o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów”.

Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są do:

mądrego użytkowania wszystkich mokradeł,
włączenia obszarów spełniających kryteria na listę obszarów wodno-błotnych
o międzynarodowym znaczeniu i zapewnieniu im skutecznego zarządzania,
współpracy międzynarodowej w ochronie mokradeł transgranicznych.

Ważnym aspektem włączenia obszarów wodno-błotnych na listę Ramsar jest charakter ekologiczny obszaru.

Konwencja definiuje mądre użytkowanie terenów podmokłych jako „utrzymanie ich ekologicznego charakteru, osiągnięte poprzez wdrożenie podejścia ekosystemowego, w kontekście zrównoważonego rozwoju”. Rozsądne wykorzystanie można zatem postrzegać jako ochronę i zrównoważone użytkowanie terenów podmokłych oraz wszystkich świadczonych przez nie usług z korzyścią dla ludzi i przyrody.

Jaka jest rola obszarów wodno-błotnych?

Tereny podmokłe magazynują wodę i podnoszą jej jakość, zapewniając odporność na suszę. Chronią przed powodziami i skutkami nawalnych deszczy. Na całym świecie mokradła dostarczają żywności, zapewniają transport wodny i rekreację. Utrzymują różnorodność genetyczną, biocenotyczną i ekosystemową, odgrywają kluczową rolę w cyklach życiowych wielu gatunków oraz w corocznych wzorcach migracyjnych.

Co zagraża mokradłom i jak możemy je chronić?

Tereny podmokłe ulegają degradacji i utracie na skutek rosnących wymagań coraz liczniejsze populacji ludzkiej. Nadmierna eksploatacja terenów podmokłych coraz bardziej zagraża ich zdolności do świadczenia niezbędnych nam usług. Aby temu przeciwdziałać, musimy zapewnić mądre zarządzanie terenami podmokłymi i znajdującą się w nich wodą, przywrócić zdegradowane tereny podmokłe i stworzyć nowe, jeśli to konieczne, aby odzyskać usługi, których potrzebujemy.