Wydawca treści Wydawca treści

hodowla

„Choć cel jest wzniosły i odległy, to droga do niego zaczyna się tu i dziś." (Hans Leibundgut).

Celem, o którym jest mowa w powyższym cytacie jest trwale zrównoważona gospodarka leśna, a drogą prowadzącą do tego celu są zabiegi hodowlane wykonywane przez leśników w poszczególnych stadiach rozwojowych lasu.


Podstawą do planowania czynności hodowlanych jest typ siedliskowy lasu i gospodarczy typ drzewostanu. Rozpoznanie glebowo-siedliskowe oraz skartowanie siedlisk leśnych zostało przeprowadzone w Nadleśnictwie Wymiarki w 1999 roku i zawarte jest w Operacie Siedliskowym wg stanu na dzień 1 stycznia 2000 roku.


Przed wprowadzeniem nowego pokolenia na powierzchniach zrębowych powierzchnie przeznaczone do odnowień muszą być oczyszczone. W tym celu rozdrabnia się pozostałości pozrębowe przy pomocy rozdrabniaczy, lub wyrabia się gałęzie na cele opałowe.


Do odnowienia lasu wykorzystuje się jedno- lub dwuletni materiał sadzeniowy z odkrytym lub zakrytym systemem korzeniowym. Najczęściej stosowaną metodą sadzenia jest sadzenie ręczne pod kostur. Dotyczy ono przede wszystkim gatunków iglastych. Gatunki liściaste sadzi się ręcznie w tzw. jamkę.
Pielęgnowanie gleby w uprawach polega na odchwaszczaniu i uwalnianiu sadzonek z niepożądanych domieszek i rozluźnieniu zwarcia.

W młodnikach wykonuje się przerzedzenia drzewek, usuwa wadliwe i rozpieracze. Zabiegi te noszą nazwę czyszczeń wczesnych lub czyszczeń późnych.


W drągowinach dalej prowadzi się przerzedzanie drzew, wyprzedzając w ten sposób proces naturalnego wydzielania i jednocześnie poprawia warunki wzrostu pozostawionym drzewom. Te zabiegi nazywamy trzebieżami wczesnymi.


Trzebieże późne wykonujemy w starszych drzewostanach. Ich zadaniem jest dalsze rozluźnianie zwarcia, popieranie dobrych jakościowo drzew jak również inicjowanie powstawania odnowienia naturalnego.

Średnie, roczne rozmiary poszczególnych zadań hodowlanych w Nadleśnictwie Wymiarki wg PUL na lata 2020-2029 wynoszą:

  • odnowienia i zalesienia na powierzchni otwartej - 189 ha,
  • odnowienia i zalesienia pod osłoną - 57 ha,
  • podsadzenia produkcyjne - 9,4 ha,
  • dolesianie luk - 0,78 ha,
  • poprawki i uzupełnienia - 0,34 ha.
  • wprowadzanie podszytów (łącznie w 10cio-leciu) - 4,60 ha
  • pielęgnowanie gleby - 42 ha,
  • czyszczenia wczesne - 96 ha,
  • czyszczenia późne - 190 ha.

Pobierz Zasady Hodowli Lasu.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

INFORMATOR O OCHRONIE PRZECIWPOŻAROWEJ W LASACH

INFORMATOR O OCHRONIE PRZECIWPOŻAROWEJ W LASACH

Leśnicy stale ulepszają system ochrony przeciwpożarowej lasów. Najważniejsze w całej procedurze działań jest to aby jak najszybciej wykryć dym, ustalić miejsce pożaru i podjąć dalsze działania ratownicze.

Dzięki właściwej organizacji systemu ochrony przeciwpożarowej w Lasach Państwowych większość pożarów udaje się ugasić w początkowej fazie. Koszty utrzymania tego systemu to ok. 158 mln zł rocznie. Na szybsze przeciwdziałanie żywiołowi pozwolą kolejne inwestycje.

W związku ze stale wzrastającym zagrożeniem pożarowym w polskich lasach, PGL Lasy Państwowe przygotowały nową ulotkę, która w czytelnej i graficznej formie przedstawia wszystkie elementy systemu ochrony przeciwpożarowej. Materiał został opracowany przez Wydział Ochrony Lasu Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych (DGLP) we współpracy z Zespołem Publikacji Leśnych Ośrodka Rozwojowo-Wdrożeniowego Lasów Państwowych (ORWLP) w Bedoniu.

Ulotka jest dostępna poniżej w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej.

 

Jako leśnicy apelujemy o przestrzeganie następujących zasad przez wszystkie osoby przebywające na terenach leśnych:

  1. W lasach i na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu zabronione jest:
    1. rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi,
    2. wypalanie wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych,
    3. palenie tytoniu, z wyjątkiem dróg utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi.
  2. Pamiętajmy, że stałym zakazem wstępu objęte są lasy stanowiące:

1) uprawy leśne do 4 m wysokości;

2) powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne;

3) ostoje zwierząt;

4) źródliska rzek i potoków;

5) obszary zagrożone erozją.

  1. Ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym i motorowerem w lesie dozwolony jest jedynie drogami publicznymi, natomiast drogami leśnymi jest dozwolony tylko wtedy, gdy są one oznakowane drogowskazami dopuszczającymi ruch po tych drogach. Nie dotyczy to inwalidów poruszających się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.
  2. Jazda konna w lesie dopuszczalna jest tylko drogami leśnymi wyznaczonymi przez nadleśniczego.
  3. Postój pojazdów silnikowych, zaprzęgowych i motorowerów na drogach leśnych jest dozwolony wyłącznie w miejscach oznakowanych.

 

Statystyki pożarowe stwierdzają, że to człowiek odpowiada za ponad 90% pożarów lasów !!!

BADŹ OSTROŻNY LASY TO NASZE WSPÓLNE BOGACTWO !!!

Ważne linki

Znaczenie i zadania systemu ochrony przeciwpożarowej

System ochrony przeciwpożarowej w Lasach Państwowych to zaawansowana struktura mająca na celu zapobieganie pożarom, ich wczesne wykrywanie oraz skuteczne gaszenie. Składa się z licznych elementów technicznych, organizacyjnych i edukacyjnych, które współdziałają w ramach krajowego systemu ochrony lasów.​ To jeden z najbardziej zaawansowanych tego typu systemów w Europie. A oto jego kluczowe elementy:

  1. Wieże obserwacyjne: Ponad 700 wież wyposażonych w kamery monitorujące lasy w celu szybkiego wykrycia dymu.
  2. Punkty alarmowo-dyspozycyjne (PAD): Koordynujące działania gaśnicze i alarmują odpowiednie służby (ponad 300 punktów na terenie całej Polski).
  3. Infrastruktura gaśnicza: Obejmuje ponad 11 tysięcy punktów czerpania wody oraz 15 tysięcy kilometrów pasów przeciwpożarowych.
  4. Flota pojazdów pożarniczych: Ponad 340 lekkich samochodów patrolowo-gaśniczych wyposażonych w sprzęt gaśniczy.
  5. Lotnictwo leśne: Ponad 40 samolotów i śmigłowców patroluje lasy i gasi pożary z powietrza.
  6. Edukacja i prewencja: Lasy Państwowe prowadzą działania edukacyjne, aby zwiększyć świadomość społeczną na temat zagrożeń pożarowych.

Dzięki temu systemowi większość pożarów udaje się opanować na wczesnym etapie, co minimalizuje straty.