Wydawca treści
Polskie lasy
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
PRÓBA ZWALCZENIA INWAZYJNEGO NEOFITU
PRÓBA ZWALCZENIA INWAZYJNEGO NEOFITU
Tawuła kutnerowata (Spiraea tomentosa) – roślina pochodząca z Ameryki Północnej, gdzie występuje na wilgotnych wrzosowiskach i łąkach, głównie na podłożu torfowym stała się poważnym problemem dla leśników gospodarujących na terenach zachodniej Polski.
Pierwsze wzmianki o introdukcji tawuły kutnerowatej w naszym kraju pochodzą z 1806 r. z ogrodu botanicznego w Krakowie. Również dane historyczne potwierdzają, że gatunek ten już w XIX wieku występował na terenie Borów Dolnośląskich.
W rejonie tym gatunek ten wykorzystywany był jako roślina ozdobna oraz do umacniania linii brzegowej stawów rybnych i rowów. Tawuła kutnerowata w szybkim tempie zwiększa liczbę stanowisk oraz zajmowaną powierzchnię przez co zaliczona została do gatunków silnie ekspansywnych.
Łany tawuły kutnerowatej (Fot. J. Karwański)
Na terenie Nadleśnictwa Wymiarki szczególnie na obszarach uwilgotnionych, w miejscu starych stawów rybnych lub dawnych torfowisk tawuła kutnerowata stała się gatunkiem bardzo uciążliwym ale również powszechnym.
W bieżącym roku na terenie Nadleśnictwa Wymiarki w ramach unijnego projektu „Opracowanie metod zwalczania dla minimum 10 inwazyjnych gatunków obcych wraz z przeprowadzeniem działań pilotażowych w terenie”, przystąpiono do testowania sposobów zwalczania tawuły kutnerowatej. Projekt realizowany jest przez Generalną Dyrekcję Ochrony Środowiska i konsorcjum: Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego oraz Firmy Eco Future.
W miesiącu czerwcu 2021 r. na wytypowanych powierzchniach próbnych zespół pod kierownictwem dr inż. Blanki Wiatrowskiej z Wydziału Leśnego i Technologii Drewna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz dr hab. Doroty Michalskiej-Hejduk z Uniwersytetu Łódzkiego przeprowadził próbę zwalczenia tawuły kutnerowatej. Na jednej powierzchni wykonano wyrywanie roślin, na kolejnej koszenie tawuły. Powierzchnie zabezpieczono wykoszonym pasem buforowym o szerokości 5 metrów.
Zdjęcia z drona (Fot. T. Mroczkowski)
Działania w zakresie testowania metod zwalczania tawuły kutnerowatej będą kontynuowane i mamy nadzieję, że w efekcie pozwolą na skuteczne ograniczenie presji środowiskowej tego gatunku.
Autor: J.Karwański