Wydawca treści
Zagrożenie pożarowe
Lasy Nadleśnictwa Wymiarki zaliczane są do I (najwyższej) kategorii zagrożenia pożarowego. Z zagrożeniem pożarowym mamy do czynienia wówczas, gdy zachodzą takie warunki, przy których możliwe jest powstanie niekontrolowanego procesu spalania, wymagającego zorganizowanej akcji do jego likwidacji.
Główną przyczyną powstania pożarów w lesie jest nieostrożne obchodzenie się z ogniem, podpalenia oraz przerzuty z gruntów nieleśnych. Niebezpieczeństwo powstawania pożarów związane jest również ze zwiększoną penetracją lasów przez turystów i miejscową ludność podczas zbioru jagód i grzybów w okresie lata i jesieni. Wówczas najbardziej narażone na pożary są drzewostany położone w sąsiedztwie uczęszczanych dróg. Także duży ruch kołowy na drogach krajowych zwiększa zagrożenie pożarowe.
Aby skutecznie ograniczać zagrożenie pożarowe Nadleśnictwo Wymiarki zabezpiecza nasz lasy po przez:
- utrzymywanie pasów biologicznych i pasów przeciwpożarowych oraz dróg pożarowych,
- ciągłą obserwację z wykorzystaniem sieci-obserwacyjno alarmowej, składającej się z 3 dostrzegalni znajdujących się na naszym terenie oraz dostrzegalni z sąsiednich Nadleśnictw, z których obserwacja prowadzona jest bezpośrednio przez obserwatorów,
- pracę punktu alarmowego Nadleśnictwa wyposażonego w mapę operacyjną, radiotelefon, mapę numeryczną, plan obrony przeciwpozarowej lasu, kancelarię map,
- prowadzenie w okresie dużego zagrożenia pożarowego dyżurów domowych oraz patroli pracowników Straży Leśnej a w wyjątkowych sytuacjach po przez wprowadzanie przez Nadleśniczego okresowego zakazu wstępu do lasu,
- prognozowanie zagrożenia pożarowego terenu Nadleśnictwa opartego o dane miejscowego punktu.
Do prowadzenia akcji gaśniczej poza ścisłą współpracą z Komendami Powiatowymi PSP w Żarach i Żaganiu oraz jednostkami OSP położonymi na terenie N-ctwa, Nadleśnictwo posiada samochód gaśniczy, motopompę, lądowisko, bazę podręcznego sprzętu przeciwpożarowego oraz ok. 40 punktów czerpania wody.
Na szeroką skalę prowadzona jest także akcja propagandowo - informacyjna oraz różnego rodzaju szkolenia, podnoszące kwalifikacje zawodowe pracowników odpowiedzialnych za ochronę przeciwpożarową w Nadleśnictwie.
Najnowsze aktualności
PRÓBA ZWALCZENIA INWAZYJNEGO NEOFITU
PRÓBA ZWALCZENIA INWAZYJNEGO NEOFITU
Tawuła kutnerowata (Spiraea tomentosa) – roślina pochodząca z Ameryki Północnej, gdzie występuje na wilgotnych wrzosowiskach i łąkach, głównie na podłożu torfowym stała się poważnym problemem dla leśników gospodarujących na terenach zachodniej Polski.
Pierwsze wzmianki o introdukcji tawuły kutnerowatej w naszym kraju pochodzą z 1806 r. z ogrodu botanicznego w Krakowie. Również dane historyczne potwierdzają, że gatunek ten już w XIX wieku występował na terenie Borów Dolnośląskich.
W rejonie tym gatunek ten wykorzystywany był jako roślina ozdobna oraz do umacniania linii brzegowej stawów rybnych i rowów. Tawuła kutnerowata w szybkim tempie zwiększa liczbę stanowisk oraz zajmowaną powierzchnię przez co zaliczona została do gatunków silnie ekspansywnych.
Łany tawuły kutnerowatej (Fot. J. Karwański)
Na terenie Nadleśnictwa Wymiarki szczególnie na obszarach uwilgotnionych, w miejscu starych stawów rybnych lub dawnych torfowisk tawuła kutnerowata stała się gatunkiem bardzo uciążliwym ale również powszechnym.
W bieżącym roku na terenie Nadleśnictwa Wymiarki w ramach unijnego projektu „Opracowanie metod zwalczania dla minimum 10 inwazyjnych gatunków obcych wraz z przeprowadzeniem działań pilotażowych w terenie”, przystąpiono do testowania sposobów zwalczania tawuły kutnerowatej. Projekt realizowany jest przez Generalną Dyrekcję Ochrony Środowiska i konsorcjum: Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego oraz Firmy Eco Future.
W miesiącu czerwcu 2021 r. na wytypowanych powierzchniach próbnych zespół pod kierownictwem dr inż. Blanki Wiatrowskiej z Wydziału Leśnego i Technologii Drewna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz dr hab. Doroty Michalskiej-Hejduk z Uniwersytetu Łódzkiego przeprowadził próbę zwalczenia tawuły kutnerowatej. Na jednej powierzchni wykonano wyrywanie roślin, na kolejnej koszenie tawuły. Powierzchnie zabezpieczono wykoszonym pasem buforowym o szerokości 5 metrów.
Zdjęcia z drona (Fot. T. Mroczkowski)
Działania w zakresie testowania metod zwalczania tawuły kutnerowatej będą kontynuowane i mamy nadzieję, że w efekcie pozwolą na skuteczne ograniczenie presji środowiskowej tego gatunku.
Autor: J.Karwański