Nature reserves

The aim of protection is the maintenance of the forest lowland ecosystem with the habitats of rare plant and animal species.

Landscape parks

"Muskau Arch" sanctuary - the youngest park, founded in 2001 with area of 18 200 ha.

Areas of protected landscapes

Areas of protected landscapes cover the areas, which are taken under protection, because of their outstanding, diversified landscape. They are very valuable due to touristic matters. They also perform a function of ecological corridors.

Natura 2000 areas

European Ecological Network Natura 2000 is a kind of system of areas connected one with each other by ecological corridors. These areas form together a coherent ecological network, of which basic task is prevention of biodiversity. It happens through protection of the most valuable and the most rare nature elements.

Natural monuments

Natural monuments are single formations of living (animate) and non-living (inanimate) nature or their clumping with their special environmental, scientific, cultural, historic or landscape value and characterizing with individual features distinguishing them among other creatures, f.ex. monumental trees.

Ecological sites

Ecological sites are the Romains of ecosystems that deserve protection and are of great importance for maintenance of biological diversity, f. ex. mid-forest water ponds, swamps, mosses and sites of rare plant, animal and mushroom species.

Species protection of animals

Species protection is connected with the most valuable, unique and rare representatives of fauna and flora. In Poland there are 584 plant species, 90 mushroom species and 732 animal species taken under strict protection. 65% of wild fauna and flora species in Poland constitute forest species.

Asset Publisher Asset Publisher

Back

Już czas na przywrócenie mokradeł

23.01.2023 | Jarosław Karwański

W dniu 2 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Mokradeł.

Jest to światowa kampania, której celem jest podnoszenie świadomości społecznej o roli terenów podmokłych w przyrodzie. Co roku obchodzona jest 2 lutego – na pamiątkę podpisania w 1971 r. międzynarodowej Konwencji o obszarach wodno-błotnych (tzw. Konwencja Ramsarska).

Dotychczas ratyfikowały ją 172 państwa, które wyznaczyły ponad 2 500 obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu. Polska jest stroną Konwencji od 22 marca 1978 r., i zgłosiła na listę 19 obszarów wodno-błotnych.

Zgodnie z treścią Konwencji Ramsarskiej, obszarami wodno-błotnymi są „...tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe,
o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów”.

Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są do:

mądrego użytkowania wszystkich mokradeł,
włączenia obszarów spełniających kryteria na listę obszarów wodno-błotnych
o międzynarodowym znaczeniu i zapewnieniu im skutecznego zarządzania,
współpracy międzynarodowej w ochronie mokradeł transgranicznych.

Ważnym aspektem włączenia obszarów wodno-błotnych na listę Ramsar jest charakter ekologiczny obszaru.

Konwencja definiuje mądre użytkowanie terenów podmokłych jako „utrzymanie ich ekologicznego charakteru, osiągnięte poprzez wdrożenie podejścia ekosystemowego, w kontekście zrównoważonego rozwoju”. Rozsądne wykorzystanie można zatem postrzegać jako ochronę i zrównoważone użytkowanie terenów podmokłych oraz wszystkich świadczonych przez nie usług z korzyścią dla ludzi i przyrody.

Jaka jest rola obszarów wodno-błotnych?

Tereny podmokłe magazynują wodę i podnoszą jej jakość, zapewniając odporność na suszę. Chronią przed powodziami i skutkami nawalnych deszczy. Na całym świecie mokradła dostarczają żywności, zapewniają transport wodny i rekreację. Utrzymują różnorodność genetyczną, biocenotyczną i ekosystemową, odgrywają kluczową rolę w cyklach życiowych wielu gatunków oraz w corocznych wzorcach migracyjnych.

Co zagraża mokradłom i jak możemy je chronić?

Tereny podmokłe ulegają degradacji i utracie na skutek rosnących wymagań coraz liczniejsze populacji ludzkiej. Nadmierna eksploatacja terenów podmokłych coraz bardziej zagraża ich zdolności do świadczenia niezbędnych nam usług. Aby temu przeciwdziałać, musimy zapewnić mądre zarządzanie terenami podmokłymi i znajdującą się w nich wodą, przywrócić zdegradowane tereny podmokłe i stworzyć nowe, jeśli to konieczne, aby odzyskać usługi, których potrzebujemy.