Wydawca treści Wydawca treści

Historia

23.06.2014 | Krzysztof Polus

Nadleśnictwo Wymiarki w obecnych granicach istnieje od 1 stycznia 1993 roku

Nadleśnictwo Wymiarki w obecnych granicach istnieje od 1 stycznia 1993 roku, kiedy to obręb Iłowa Żagańska na mocy Zarządzenia MOŚZNiL został przyłączony do nowo utworzonego Nadleśnictwa Żagań, i składa się z trzech obrębów: Gozdnica, Przewóz, Wymiarki. Powierzchnia ogółem nadleśnictwa wynosi 23 946 ha, w tym leśna 22 985 ha. Po wojnie na obszarze obecnego nadleśnictwa Wymiarki utworzono: nadleśnictwa Wymiarki i Iłowa Żagańska. W 1948 roku powstało nadleśnictwo Przewóz, a Gozdnicę jako samodzielne nadleśnictwo utworzono 1954 roku. 1 stycznia 1971 roku z nadleśnictw: Gozdnica, Iłowa Żagańska i Wymiarki powstało nadleśnictwo Wymiarki, do którego w 1972 roku przyłączono również Przewóz.

Definitywne urządzanie lasu wykonano wg stanu na 1 października 1965 roku dla nadleśnictw Wymiarki, Iłowa Żagańska i Przewóz, a dla nadleśnictwa Gozdnica wg stanu na 1 października 1964 roku. Wcześniej gospodarka leśna była prowadzona na podstawie tzw. prowizorycznych tabel klas wieku, a w latach pięćdziesiątych XX wieku przy pomocy prowizorycznych planów urządzania lasu. Obecnie nadleśnictwo Wymiarki jest na etapie przeprowadzania IV rewizji planów urządzania lasu.

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Już czas na przywrócenie mokradeł

23.01.2023 | Jarosław Karwański

W dniu 2 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Mokradeł.

Jest to światowa kampania, której celem jest podnoszenie świadomości społecznej o roli terenów podmokłych w przyrodzie. Co roku obchodzona jest 2 lutego – na pamiątkę podpisania w 1971 r. międzynarodowej Konwencji o obszarach wodno-błotnych (tzw. Konwencja Ramsarska).

Dotychczas ratyfikowały ją 172 państwa, które wyznaczyły ponad 2 500 obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu. Polska jest stroną Konwencji od 22 marca 1978 r., i zgłosiła na listę 19 obszarów wodno-błotnych.

Zgodnie z treścią Konwencji Ramsarskiej, obszarami wodno-błotnymi są „...tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe,
o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów”.

Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są do:

mądrego użytkowania wszystkich mokradeł,
włączenia obszarów spełniających kryteria na listę obszarów wodno-błotnych
o międzynarodowym znaczeniu i zapewnieniu im skutecznego zarządzania,
współpracy międzynarodowej w ochronie mokradeł transgranicznych.

Ważnym aspektem włączenia obszarów wodno-błotnych na listę Ramsar jest charakter ekologiczny obszaru.

Konwencja definiuje mądre użytkowanie terenów podmokłych jako „utrzymanie ich ekologicznego charakteru, osiągnięte poprzez wdrożenie podejścia ekosystemowego, w kontekście zrównoważonego rozwoju”. Rozsądne wykorzystanie można zatem postrzegać jako ochronę i zrównoważone użytkowanie terenów podmokłych oraz wszystkich świadczonych przez nie usług z korzyścią dla ludzi i przyrody.

Jaka jest rola obszarów wodno-błotnych?

Tereny podmokłe magazynują wodę i podnoszą jej jakość, zapewniając odporność na suszę. Chronią przed powodziami i skutkami nawalnych deszczy. Na całym świecie mokradła dostarczają żywności, zapewniają transport wodny i rekreację. Utrzymują różnorodność genetyczną, biocenotyczną i ekosystemową, odgrywają kluczową rolę w cyklach życiowych wielu gatunków oraz w corocznych wzorcach migracyjnych.

Co zagraża mokradłom i jak możemy je chronić?

Tereny podmokłe ulegają degradacji i utracie na skutek rosnących wymagań coraz liczniejsze populacji ludzkiej. Nadmierna eksploatacja terenów podmokłych coraz bardziej zagraża ich zdolności do świadczenia niezbędnych nam usług. Aby temu przeciwdziałać, musimy zapewnić mądre zarządzanie terenami podmokłymi i znajdującą się w nich wodą, przywrócić zdegradowane tereny podmokłe i stworzyć nowe, jeśli to konieczne, aby odzyskać usługi, których potrzebujemy.