Wydawca treści
hodowla
„Choć cel jest wzniosły i odległy, to droga do niego zaczyna się tu i dziś." (Hans Leibundgut).
Celem, o którym jest mowa w powyższym cytacie jest trwale zrównoważona gospodarka leśna, a drogą prowadzącą do tego celu są zabiegi hodowlane wykonywane przez leśników w poszczególnych stadiach rozwojowych lasu.
Podstawą do planowania czynności hodowlanych jest typ siedliskowy lasu i gospodarczy typ drzewostanu. Rozpoznanie glebowo-siedliskowe oraz skartowanie siedlisk leśnych zostało przeprowadzone w Nadleśnictwie Wymiarki w 1999 roku i zawarte jest w Operacie Siedliskowym wg stanu na dzień 1 stycznia 2000 roku.
Przed wprowadzeniem nowego pokolenia na powierzchniach zrębowych powierzchnie przeznaczone do odnowień muszą być oczyszczone. W tym celu rozdrabnia się pozostałości pozrębowe przy pomocy rozdrabniaczy, lub wyrabia się gałęzie na cele opałowe.
Do odnowienia lasu wykorzystuje się jedno- lub dwuletni materiał sadzeniowy z odkrytym lub zakrytym systemem korzeniowym. Najczęściej stosowaną metodą sadzenia jest sadzenie ręczne pod kostur. Dotyczy ono przede wszystkim gatunków iglastych. Gatunki liściaste sadzi się ręcznie w tzw. jamkę.
Pielęgnowanie gleby w uprawach polega na odchwaszczaniu i uwalnianiu sadzonek z niepożądanych domieszek i rozluźnieniu zwarcia.
W młodnikach wykonuje się przerzedzenia drzewek, usuwa wadliwe i rozpieracze. Zabiegi te noszą nazwę czyszczeń wczesnych lub czyszczeń późnych.
W drągowinach dalej prowadzi się przerzedzanie drzew, wyprzedzając w ten sposób proces naturalnego wydzielania i jednocześnie poprawia warunki wzrostu pozostawionym drzewom. Te zabiegi nazywamy trzebieżami wczesnymi.
Trzebieże późne wykonujemy w starszych drzewostanach. Ich zadaniem jest dalsze rozluźnianie zwarcia, popieranie dobrych jakościowo drzew jak również inicjowanie powstawania odnowienia naturalnego.
Średnie, roczne rozmiary poszczególnych zadań hodowlanych w Nadleśnictwie Wymiarki wg PUL na lata 2020-2029 wynoszą:
- odnowienia i zalesienia na powierzchni otwartej - 189 ha,
- odnowienia i zalesienia pod osłoną - 57 ha,
- podsadzenia produkcyjne - 9,4 ha,
- dolesianie luk - 0,78 ha,
- poprawki i uzupełnienia - 0,34 ha.
- wprowadzanie podszytów (łącznie w 10cio-leciu) - 4,60 ha
- pielęgnowanie gleby - 42 ha,
- czyszczenia wczesne - 96 ha,
- czyszczenia późne - 190 ha.
Pobierz Zasady Hodowli Lasu.
Najnowsze aktualności
„PALCE DIABŁA” W NADLEŚNICTWIE WYMIARKI
„PALCE DIABŁA” W NADLEŚNICTWIE WYMIARKI
PALCE DIABŁA, OŚMIORNICA LUB TASMAŃSKI DIABEŁ TO KILKA PSEUDONIMÓW RZADKIEGO GRZYBA Z RODZINY SROMOTNIKOWATYCH.
W związku z trwającym sezonem grzybowym do niecodziennego odkrycia doszło w lasach Nadleśnictwa Wymiarki. Udało się zlokalizować i zidentyfikować rzadki gatunek grzyba o nazwie okratek australijski (Clathrus archeri). Jest to grzyb z rodziny sromotnikowatych, o wysokości około 15 cm. Po osiągnięciu dojrzałości owocnik przybiera kształt rozgwiazdy i pęka na 4-6 ramion o koralowoczerwonym zabarwieniu. Jego dolna część jest porowata i biała lub białoszara. Uważa się, że pochodzi z Australii, Tasmanii i Nowej Zelandii. Przywędrował najprawdopodobniej wraz z ziemią i roślinami sprowadzonymi z Australii do Europy. W Polsce po raz pierwszy występowanie tego gatunku zaobserwowano w 1975 r. w okolicy Biłgoraja.
Nietypowy kształt dojrzałego owocnika spowodował, że grzyb ten otrzymał również kilka nazw potocznych takich jak: Palce Diabła, Ośmiornica lub Tasmański Diabeł.
W lasach Nadleśnictwa Wymiarki grzyb ten został zidentyfikowany w bezpośrednim sąsiedztwie Nysy Łużyckiej stanowiącej granicę z Republiką Federalną Niemiec, co rodzi domniemanie, że właśnie rzeka mogła być wektorem przeniesienia zarodników tego gatunku.
Informujemy także, że okratek australijski wydziela bardzo intensywny, nieprzyjemny zapach padliny.