Wydawca treści Wydawca treści

hodowla

„Choć cel jest wzniosły i odległy, to droga do niego zaczyna się tu i dziś." (Hans Leibundgut).

Celem, o którym jest mowa w powyższym cytacie jest trwale zrównoważona gospodarka leśna, a drogą prowadzącą do tego celu są zabiegi hodowlane wykonywane przez leśników w poszczególnych stadiach rozwojowych lasu.


Podstawą do planowania czynności hodowlanych jest typ siedliskowy lasu i gospodarczy typ drzewostanu. Rozpoznanie glebowo-siedliskowe oraz skartowanie siedlisk leśnych zostało przeprowadzone w Nadleśnictwie Wymiarki w 1999 roku i zawarte jest w Operacie Siedliskowym wg stanu na dzień 1 stycznia 2000 roku.


Przed wprowadzeniem nowego pokolenia na powierzchniach zrębowych powierzchnie przeznaczone do odnowień muszą być oczyszczone. W tym celu rozdrabnia się pozostałości pozrębowe przy pomocy rozdrabniaczy, lub wyrabia się gałęzie na cele opałowe.


Do odnowienia lasu wykorzystuje się jedno- lub dwuletni materiał sadzeniowy z odkrytym lub zakrytym systemem korzeniowym. Najczęściej stosowaną metodą sadzenia jest sadzenie ręczne pod kostur. Dotyczy ono przede wszystkim gatunków iglastych. Gatunki liściaste sadzi się ręcznie w tzw. jamkę.
Pielęgnowanie gleby w uprawach polega na odchwaszczaniu i uwalnianiu sadzonek z niepożądanych domieszek i rozluźnieniu zwarcia.

W młodnikach wykonuje się przerzedzenia drzewek, usuwa wadliwe i rozpieracze. Zabiegi te noszą nazwę czyszczeń wczesnych lub czyszczeń późnych.


W drągowinach dalej prowadzi się przerzedzanie drzew, wyprzedzając w ten sposób proces naturalnego wydzielania i jednocześnie poprawia warunki wzrostu pozostawionym drzewom. Te zabiegi nazywamy trzebieżami wczesnymi.


Trzebieże późne wykonujemy w starszych drzewostanach. Ich zadaniem jest dalsze rozluźnianie zwarcia, popieranie dobrych jakościowo drzew jak również inicjowanie powstawania odnowienia naturalnego.

Średnie, roczne rozmiary poszczególnych zadań hodowlanych w Nadleśnictwie Wymiarki wg PUL na lata 2020-2029 wynoszą:

  • odnowienia i zalesienia na powierzchni otwartej - 189 ha,
  • odnowienia i zalesienia pod osłoną - 57 ha,
  • podsadzenia produkcyjne - 9,4 ha,
  • dolesianie luk - 0,78 ha,
  • poprawki i uzupełnienia - 0,34 ha.
  • wprowadzanie podszytów (łącznie w 10cio-leciu) - 4,60 ha
  • pielęgnowanie gleby - 42 ha,
  • czyszczenia wczesne - 96 ha,
  • czyszczenia późne - 190 ha.

Pobierz Zasady Hodowli Lasu.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

LEŚNE GEOFITY

LEŚNE GEOFITY

Tegoroczna wiosna klimatyczna czyli okres w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 5 a 15°C nastała wyjątkowo szybko. Efektem tego jest wiele kolorowych kobierców roślin porastających dno lasu.

Ciekawe kompozycje tworzą tzw. leśne geofity czyli rośliny, które wczesną wiosną możemy spotkać w buczynach, grądach lub dąbrowach. Geofity to byliny posiadające pączki odnawiające, które spędzają niekorzystny dla wegetacji okres roku w organach podziemnych takich jak bulwy, kłącza lub cebulki. Na terenie Nadleśnictwa Wymiarki pojawiły się fioletowo-niebieskie płaty porośnięte cebulicą dwulistną (Scilla bifolia). Widok kolorowych gron kwiatowych w drzewostanach bezlistnych, rozpoczynających dopiero wegetację stanowi ciekawą kompozycję barwną.

fot. Jakub Kazimir

Warto zwrócić uwagę na leśne geofity podczas leśnych wędrówek, zanim „zaginą” w późniejszej, bardziej bujnej roślinności. Wspomniana roślina jest gatunkiem charakterystycznym dla zbiorowiska roślinnych Querco-Fagetea czyli mezotroficznych i eutroficznych lasów liściastych zrzucających liście na zimę, rosnących na glebach mineralne o różnym stopniu wilgotności. Cebulica dwulistna kwitnie od marca do kwietnia. Jest samopylna lub zapylana przez owady. Ciekawostką jest tzw. myrmekochoria czyli roznoszenie nasion roślin przez mrówki, które gubiąc nasiona podczas transportu do mrowiska przyczyniają się do powiększania areału występowania danej rośliny. Obszar na którym występuje opisywana roślina to teren gdzie w okresie przed II wojną światową tętniło wiejskie życie, lecz osada nie dotrwała do czasów dzisiejszych. Należy również stwierdzić, że tak bujne kobierce występujące w roku bieżącym są efektem znikomej populacji dzika występującej na tym terenie, co stanowi skutek obecności ASF oraz redukcji populacji tego gatunku realizowanej przez myśliwych.