Wydawca treści Wydawca treści

ochrona lasu

Ochrona lasu jest jedną z podstawowych dziedzin działalności gospodarczej w leśnictwie wykorzystującą wiedzę teoretyczną i praktyczną w celu zabezpieczania lasu przed szkodami.

Dla leśników ochrona lasu to nie tylko ochrona samych drzew i związanego z nimi surowca drzewnego, ale przede wszystkim jest to ochrona całego ekosystemu leśnego. Tak szerokie pojęcie obejmuje pełen wachlarz elementów składowych ekosystemów, w których dba się o zachowanie bioróżnorodności gatunków chronionych wśród roślin jak i wśród zwierząt, ochronę gleby czy wód. Całość tego skomplikowanego systemu jest narażona na szereg czynników, które podzielono na abiotyczne (zagrożenia ze strony przyrody nieożywionej tj. wiatr, okiść, mróz, susze), biotyczne (zagrożenia powodowane przez zwierzęta, owady, grzyby) oraz czynniki antropogeniczne, których przyczyną jest bezpośrednio człowiek.

Głównym zadaniem ochrony lasu, poza dokładnym poznaniem czynników chorobotwórczych jest zasada profilaktycznego działania, polegająca na zapobieganiu procesom chorobowym oraz zwiększaniu zdolności obronnej drzewostanów.

Pobierz Instrukcję Ochrony Lasu ( tom I i II).


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Już czas na przywrócenie mokradeł

Już czas na przywrócenie mokradeł

W dniu 2 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Mokradeł.

Jest to światowa kampania, której celem jest podnoszenie świadomości społecznej o roli terenów podmokłych w przyrodzie. Co roku obchodzona jest 2 lutego – na pamiątkę podpisania w 1971 r. międzynarodowej Konwencji o obszarach wodno-błotnych (tzw. Konwencja Ramsarska).

Dotychczas ratyfikowały ją 172 państwa, które wyznaczyły ponad 2 500 obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu. Polska jest stroną Konwencji od 22 marca 1978 r., i zgłosiła na listę 19 obszarów wodno-błotnych.

 

Zgodnie z treścią Konwencji Ramsarskiej, obszarami wodno-błotnymi są „...tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe,
o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów”.

Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są do:

  • mądrego użytkowania wszystkich mokradeł,
  • włączenia obszarów spełniających kryteria na listę obszarów wodno-błotnych
    o międzynarodowym znaczeniu i zapewnieniu im skutecznego zarządzania,
  • współpracy międzynarodowej w ochronie mokradeł transgranicznych.

Ważnym aspektem włączenia obszarów wodno-błotnych na listę Ramsar jest charakter ekologiczny obszaru.

Konwencja definiuje mądre użytkowanie terenów podmokłych jako „utrzymanie ich ekologicznego charakteru, osiągnięte poprzez wdrożenie podejścia ekosystemowego, w kontekście zrównoważonego rozwoju”. Rozsądne wykorzystanie można zatem postrzegać jako ochronę i zrównoważone użytkowanie terenów podmokłych oraz wszystkich świadczonych przez nie usług z korzyścią dla ludzi i przyrody.

Jaka jest rola obszarów wodno-błotnych?

Tereny podmokłe magazynują wodę i podnoszą jej jakość, zapewniając odporność na suszę. Chronią przed powodziami i skutkami nawalnych deszczy. Na całym świecie mokradła dostarczają żywności, zapewniają transport wodny i rekreację. Utrzymują różnorodność genetyczną, biocenotyczną i ekosystemową, odgrywają kluczową rolę w cyklach życiowych wielu gatunków oraz w corocznych wzorcach migracyjnych.

 

Co zagraża mokradłom i jak możemy je chronić?

Tereny podmokłe ulegają degradacji i utracie na skutek rosnących wymagań coraz liczniejsze populacji ludzkiej. Nadmierna eksploatacja terenów podmokłych coraz bardziej zagraża ich zdolności do świadczenia niezbędnych nam usług. Aby temu przeciwdziałać, musimy zapewnić mądre zarządzanie terenami podmokłymi i znajdującą się w nich wodą, przywrócić zdegradowane tereny podmokłe i stworzyć nowe, jeśli to konieczne, aby odzyskać usługi, których potrzebujemy.

Zapraszamy do zapoznania się z materiałami dotyczącymi kampanii umieszczonymi
w plikach do pobrania.

Materiały do pobrania